Meer dan de helft van de ouders met een ‘zorgintensief’ kind krijgt een burn-out. Ruim veertig procent ervaart relatieproblemen. Zorgintensieve kinderen en hun ouders hebben vanwege een handicap, stoornis of ziekte veel ondersteuning nodig. Volgens de Jeugdwet moeten gemeentes die hulp bieden. Minister De Jonge schreef eind vorig jaar in een brief aan de Tweede Kamer dat ‘kinderen en gezinnen nog altijd niet tijdige en passende zorg en ondersteuning ontvangen’. Veel ouders weten niet eens op welke ondersteuning ze recht hebben of ze raken verloren in het oerwoud van loketten en regelingen. Neem Peter en Esther. Hun dochter Indy (5) heeft een zeldzame chromosoomafwijking, die zorgt voor epilepsie, ADHD, autisme en een ontwikkelingsachterstand. Ze geven keer op keer bij de gemeente aan dat ze op hun tandvlees lopen en meer hulp nodig hebben. Omdat het te lang duurt voordat die ondersteuning er is, komt Indy twee en een halve week in de noodopvang terecht. Zembla onderzoekt: Hoe komt het dat deze ouders niet goed geholpen worden?
